Let me tell you something about Vietnam
Door: Lize
Blijf op de hoogte en volg Gijs en Lize
27 Februari 2014 | Vietnam, Hanoi
Weer terug bij de douanepost worden we door de douanebeambte met drie sterren op zijn schouder en een serieus gezicht in zijn kantoortje geroepen; “I’m going to tell you something”. Even een deja-vu met Dakar, maar nu zijn we niet alleen en hebben het visum goed geregeld (toch?). De douanebeambte gaat naast zijn bureautje staan. Vol verwachting en een beetje spanning kijkt het groepje toeristen (en wij) hem aan. “Let me tell you something about Vietnam”, begint hij in stakato engels, zijn handen voor zijn borst samen gevouwen. Alsof door het VVV ingehuurd, heet hij ons welkom in zijn land, vertelt wat over Vietnam, benadrukt dat alle betalingen in Vietnam Dong gaan en doet een opsomming van de vertrektijden van de bussen naar de belangrijkste toeristische trekpleisters. Hartstikke handig en wel enigszins aandoenlijk. En gelukkig geen fratsen. We zijn in Vietnam!
Eerste indruk van Vietnam is dat alles harder gaat dan in de voorgaande landen die we bezochten; Vietnamezen praten harder, roken steviger, rijden harder, toeteren harder (met echo), eten en drinken meer, roggelen harder, onderhandelen harder, hakjes zijn hoger en schoenen glimmender, scooters worden veel voller beladen. Je proeft dat ze hier vooruit willen, letterlijk en figuurlijk, en snel graag. De gids van onze streetfoodtour verwoordde het als volgt: “we have smaller, but we want big”.
Toch is traditie nooit ver weg. Waar een moderne graafmachine een nieuwe weg voorbereidt staat 30m verderop een boertje met de hand zijn akker om te ploegen; loslopende koeien onder het bord dat ambitieus vertelt over het achterliggende nieuwe industrieterrein; grote reclameborden prijzen commerciele banken aan, afgewisseld door een wat verweerd bord met een boodschap van de Partij aan het volk. En het blijft charmant om de dametjes te zien die hun spulletjes verkopen vanuit twee manden, bevestigd aan een lat over hun schouder.
Wat hier ook hard gaat is ons geld en de tijd. Nog een week of drie en dan zit onze trip er alweer op.. Tot die tijd nemen we het er nog van. Tot over een poosje in Nederland!
-
27 Februari 2014 - 07:14
Sandra:
Lieve Lize en Gijs
Je zou er bijna het liedje : Opzij , opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast,
bij gaan zingen.
Van pappa gehoord toen hij er een paar jaar geleden was met bert, hoe m.n. het verkeer hem fascineerde.
Alles raast door elkaar, maar een ieder weet precies hoe snel ze door die chaos op de plek van bestemming moeten komen.
Als voetganger red je het toch om naar dew overkant te komen...dat weer wel. :)
Het zal wel vreemd voelen: Nu voel je dat de tijd "dringt" , jullie ruiken huis, maar er ook weer de laatste weken alles uithalen.
Mocht het op jullie werkvloer toch heimwee geven : Wellicht is daar nog een projectje te realiseren vanuit Waternet Gijs. met als motto: Stilstand is achteruitgang. Anticiperen op hun drang naar vooruitgang en wel snel graag!
Liefs Sandra -
27 Februari 2014 - 08:38
Rob:
hey Gijs en Lize, weer een fantastisch verhaal! geniet er nog van deze laatste weken. Groetjes, Ingeborg & Rob -
27 Februari 2014 - 11:09
Héctor:
hoi gijs en lyze,
dat jullie al aan het 'afronden' zijn, het lijkt zo snel gegaan,
voelt het ook zo voor jullie, of lijkt NL heel ver in de tijd terug?
we wensen jullie nog prachtige laatste weken!
liefs van héctor [y ton]
we zijn net terug uit onze, veeel bescheidener natuurlijk, zuid Europa reisje -
27 Februari 2014 - 12:26
Jacques Van Der Meer:
Dag Lize en Gijs! Bedankt voor het mooie kaartje uit Cambodja. Ik vind het enorm leuk dat jullie zoveel moeite hebben gedaan Pum Nimith in Cambodja op te zoeken. Bijzonder dat jullie dat kleine stukje van mijn geschiedenis hebben gevonden. Hert was voor mij een mooie tijd, nu alweer meer dan 20 jaar geleden. Bijzonder gezellig met de mariniers en spannend in het veldhospitaal. Cambo heeft ook mijn hart gestolen. We hebben er heel wat meegemaakt en de geschiedenis is natuurlijk om wanhopig van te worden. Toen Bert en ik 't in 2010 weer hebben opgezocht, trof ons de enorme verandering; er is meer rust en welvaart, maar het blijft een wingewest van Vietnam en de Thais. Dat laatste land heeft sowieso mijn sympathie niet. Tot op de dag van vandaag genieten Rode Kmehrs er bescherming en wordt er langs de grens met dit arme land geroofd als de raven! Hout en edelstenen. Vietnam ziet het land als economisch project, evenals de Chinezen. Sommige volken hebben gewoon veel pech. Kijk bijvoorbeeld naar dat arme Armenie. Geknecht door de Russen, vermoord door de Turk en nu loopt het land leeg. Maar terug naar Cambo. Een mooi land met aangename bewoners. Vietnam straalt vitaliteit uit. Gek te bedenken dat het meer dan 50 jaar geleden zo'n wrede oorlog heeft moeten voeren, eerst tegen de Fransen, later in de clinch met de Amerikanen. Bert en ik zijn via het voormalige Saigon (H.M.C.) via de delta van de Mekong naar Cambo gevaren; prachtig. Overal economische activiteit en succesvol; de Duitsers van Zuidoost Azie! Het is ook een mooi land. Ik hoop dat jullie de laatste weken daarvan nog heel veel genieten en we zien jullie heel graag gezond weer terug!! Dikke kus, Jacques. -
27 Februari 2014 - 18:50
Jan En Betty:
Nog even een paar weken genieten,voordat jullie naar huis gaan.
liefs jan en Betty -
27 Februari 2014 - 20:17
Jesse:
Hoi gijs en lize,
Superleuk om jullie belevenissen te horen! Ik moet daardoor ook weer veel denken aan de tijd dat ik daar zat met cindy. Hele fijne tijd nog. Jammer dat t eind in zicht komt, maar ik kijk er wel naar uit jullie weer te zien.
Mzl jesse -
01 Maart 2014 - 13:10
Koen:
Dat klinkt als een warm welkom :-)
Veel plezier nog deze laatste paar weken! Ik ben heel benieuwd naar alle foto's en bijbehorende verhalen!
Hier gaat het goed met alle vrouwen (nog bedankt voor jullie kaartje!)
Volgende week zitten wij ook lekker in de zon...
Groetjes,
Koen en Sas, Lieke en Mara -
03 Maart 2014 - 22:24
Mama/Jose:
Ha lieve schatten,
Wat geniet ik weer enorm van jullie verhaal en jullie fijnzinnige schetsen van Vietnam. En wat een grappige, maar toch altijd weer een beetje spannende ervaring, zo'n grensovergang. Leuk eng!
Geniet nog maar even volop, ik ben stiekem al aan het aftellen........
Heel veel liefs,
mama/Jose
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley